Πρόσφατα, ξεκίνησα να διαβάζω και πάλι το "Ατέλειωτες Ιστορίες" του, J.R.R. Tolkien. ένα βιβλίο γραμμένο απο τον γιό του, και θυμήθηκα αμέσως το Σιλμαρίλλιον. Θυμήθηκα χαρακτηριστικά το παιχνίδι RPG που είχα φτιάξει πριν καιρό βασισμένο σε αυτό. Μου πήρε περίπου ενα καλοκαίρι να το φτιάξω, αφού το είχα διαβάσει περίπου 5 φορές. Στην αρχή το παιχνίδι δεν είχε την αίγλη που περίμενα αλλά απο την αρχή δημιουργήθηκαν μερικοί ήρωες που πιστεύω ακόμα και ο Tolkien θα τους έβαζε.
Συγκεκριμένα θυμάμαι το λάβαρο του χαρακτήρα του Γιώργου. Ήταν ένας δρόμος προς κατι όρη, και δυό φωτιές στις άκρες. Και στους δυο η ιδέα μας φάνηκε όμορφη και ταιριαστή στο χαρακτήρα του, απο την αρχή ακόμα, έτσι όπως τα έφερε το παιχνίδι. Κρίμα που δεν καταφέραμε να συνεχίσουμε εκείνο το παιχνίδι.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Πολύ όμορφο παιχνίδι, πράγματι. Έτυχε να παίξω μερικά χρόνια αργότερα rpg βασισμένο στη Μέση Γη. Κακό αποτέλεσμα, κυρίως επειδή ο dm ακολουθούσε πιστά το ad&d3, έχοντας συμπεριλάβει ιερείς και θεούς από το player's handbook (Corellon, Mielikki κ.τ.Λ.)
ΑπάντησηΔιαγραφήΌντως το λάβαρο του Glorin (του χαρακτήρα μου στο παιχνίδι) ήταν ωραία ιδέα. Με έτρωγαν από τότε οι μακρινοί δρόμοι κι ας ήξερα πως στο τέλος θα έβρισκα φωτιές. O Glorin επίσης ήταν περίεργος χαρακτήρας, αρκετά...insane!
Ακόμα μια ιστορία-παιχνίδι που έμεινε ατελείωτη...Δεν γίνεται να γυρίσουμε πίσω το χρόνο σε εκείνες τις μέρες;
Δυστιχώς δεν μπορούμε. Το θεωρώ ανούσιο το να μεταφέρει κάποιος ένα βιβλίο ή μία ταινία σε rpg και να το κάνει εξολοκλήρου βασισμένο στο d&d ή κάτι ανάλογο. Μπόρουσε κάλιστα να φτιάξει μία ίστορια μονο d&d και να άφηνε ήσυχη τη Μέση Γη. Όταν προσπαθείς να φτιάξεις κάτι καινούριο, πρέπει να στρώσεις το κώλο σου και να ψάξεις μέχρι και τη παραμικρή λεπτομέρεια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦαντάσου την τσαντίλα του Gruumsh όταν θα 'βλεπε πως ο άρχοντας των Orcs στη μέση γη είναι ένα τεράστιο μάτι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπορεί να μην μπορούμε να σταματήσουμε ή να γυρίσουμε το χρόνο πίσω αλλά πάντα μπορούμε να βρούμε τρόπους να οργανώσουμε καλύτερα τον χρόνο που έχουμε μπροστά και να κανονίζουμε έστω μια μέρα το χρόνο να βρισκόμαστε όλοι μαζί για ένα game΄ή ετσι για ενα καφέ. Για να θυμόμαστε τα παλιά και να κανονίζουμε τα επόμενα... Την μία Αθήνα την άλλη Θεσσαλονίκη ή και κάπου στη μέση αυτής της διαδρομής... Τι λέτε μια μέρα το χρόνο μπορούμε νομίζω όλοι να θυσιάσουμε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝοτ ε μπαντ αηντία (όχι κι άσχημη ιδεά!). Σε δυο μήνες θα βρεθούμε αθήνα. Βαφτίζω την κόρη μου. Θα έρθετε έτσι; Στην ταβέρνα, όταν οι άλλοι θα τρώνε, θα έχουμε ένα τραπέζι μόνο για εμάς, να παίξουμε ένα σέσιον. Ναι;
ΑπάντησηΔιαγραφήχαχαχαχαχαχχα εγώ μέσα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου φαίνεται σαν να πέρασαν αιώνες από την τελευταία φορά που βρεθήκαμε...Εξαφανίστηκα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμως θα βρεθούμε και πάλι έτσι δεν είναι;
Σε δύο μήνες ε;Δηλαδή Ιούνιο.(αλήθεια πόσο του μηνός;)
Έλα βρε Αργύρη, που εξαφανίστηκες; Σε έφαγε η θάλασσα; Σε πέρναμε στα γενέθλεια σου να σου ευχηθούμε αλλά το τηλέφωνο σου δεν μας έκανε την τιμή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔε βαριέσαι, ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!!
Λοιπόν, τη μικρή θα τη βαπτίσουμε με το καλό στις 6 του Ιούνη στον Πειραιά. Ποιος από εσάς τους ιερείς θα τελέσει το μυστήριο;
Μου λείπετε ρε 'σεις...
Χαχα...Χρόνια πολλά σε όλους σας!!! Μακάρι να ήταν η θάλασσα αυτή που με έφαγε.Αλλά είναι ένα άλλο τέρας με απαίσιο πρόσωπο και κοφτερά δόντια...μια δαγκωνιά και μολύνεσαι.Λέγεται Ρουτινα... Τέλος πάντων,το θέμα είναι το ιερό μυστήριο της βάφτισης.Και φυσικά θα είμαι εκεί...Όσο για το ποιός θα τελέσει το μυστήριο,αυτό θα το αφήσω στους τωρινούς ιερείς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα ιδωθούμε και πάλι λοιπόν!
Καλά αν περιμένουμε απο τους τωρινους ιερεις, σωθηκαμε. Εγω θα προσπαθησω να ειμαι εκει, αν και δεν υποσχομαι τιποτα. Κι εμενα μου λειψατε βρε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌχι απλά να προσπαθήσεις...ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΔΩ...!
ΑπάντησηΔιαγραφή