Someone, something, somewhere.

Πρόσφατα, ξεκίνησα να διαβάζω και πάλι το "Ατέλειωτες Ιστορίες" του, J.R.R. Tolkien. ένα βιβλίο γραμμένο απο τον γιό του, και θυμήθηκα αμέσως το Σιλμαρίλλιον. Θυμήθηκα χαρακτηριστικά το παιχνίδι RPG που είχα φτιάξει πριν καιρό βασισμένο σε αυτό. Μου πήρε περίπου ενα καλοκαίρι να το φτιάξω, αφού το είχα διαβάσει περίπου 5 φορές. Στην αρχή το παιχνίδι δεν είχε την αίγλη που περίμενα αλλά απο την αρχή δημιουργήθηκαν μερικοί ήρωες που πιστεύω ακόμα και ο Tolkien θα τους έβαζε.

Συγκεκριμένα θυμάμαι το λάβαρο του χαρακτήρα του Γιώργου. Ήταν ένας δρόμος προς κατι όρη, και δυό φωτιές στις άκρες. Και στους δυο η ιδέα μας φάνηκε όμορφη και ταιριαστή στο χαρακτήρα του, απο την αρχή ακόμα, έτσι όπως τα έφερε το παιχνίδι. Κρίμα που δεν καταφέραμε να συνεχίσουμε εκείνο το παιχνίδι.

Η σύναξη.

Είναι η πρώτη μου φορά που γράφω σε ενα blog, και μου φαίνεται κάπως παράξενο. Προτίστος γιατί έχω να γράψω στα ελληνικά, πάνω από... 10 χρόνια. Τέλος πάντων, λεπτομέρειες, το βασικό λοιπόν θέμα αυτού του blog, ειναι για να καλέσω, όλους αυτους, που πριν κάποια χρόνια, δημιούργησαν, κατι ξεχωριστό, που για όλους, και θέλω να πιστεύω όλους, έχει χαραχθεί, μέσα στο μυαλό και στην καρδιά.

Πριν από κάποια χρόνια, στην καφετέρια Ακρόπολις, στην Κοζάνη, η πρώτη γνωριμία έγινε, μεταξύ Νεκταρίας, του Γιώργου και εμού(Βύρων). Ήταν θυμάμαι, για ενα RPG event, που θα γινόταν, και θα ήταν η πρώτη μου γνωριμία με τα παιχνίδια του είδους. Ο Γιώργος θα γινόταν ο πρώτος μου DM(Είναι το άτομο, που κινεί τα νίματα στο παιχνίδι, με λίγα λόγια.) και άπο τότε ανταλλάζαμε φαντασίες, λες και ήταν ρούχα που τα δανείζαμε ο ένας στον άλλον, για να τα φορέσει μία κρύα μέρα και να ζεστάνει έστω και λιγάκι τον μυάλο του.

Στη συνέχεια, μαζευτήκαμε πιό πολλοί, ο Βασίλης, ο Αργύρης, η Γιώτα. Όλοι εμείς γίναμε οι Αθέατοι Αστέρες. Ήρωες στη δικιά μας φαντασία και δεμένη σε μία μυθολογία που εμείς πλάσαμε στα σκαριά αυτής που υπήρχε. Που να ξέρει ο καθένας εκεί έξω, τι τράβηξε ο χαρακτήρας του καθενός, και που ακόμα μέσα στο μυαλό μας, οι πράξεις, έστω και φανταστηκές, φωναζούν να μη ξεχαστούν.

Γι'αυτο λοιπόν, δημιούργησα αυτό το blog, σαν μια προσπάθεια, να ξαναμαζευτεί εκείνη η παρέα, μέσα από αυτό το καινούριο πελώριο κόσμο, που πλέον, είναι η μόνη μας επικοινωνία, το Internet.